Lloret de Mar, maar toch anders...
Door: Xander
Blijf op de hoogte en volg Xander
19 Januari 2014 | Brazilië, Ubatuba
Ok, nog een poging...
Gisteren dus aangekomen hier in Ubatuba. Dat begon met afscheid nemen van Evandro, waar ik had gelogeerd. Die was zo vriendelijk om een taxi voor me te bellen en de chauffeur meteen de nodige instructies mee te geven. Geen idee wat hij allemaal had gezegd, maar het werkte in ieder geval prima, want zonder gedoe en erg op tijd op het busstation aangekomen. De verwachtte lange rij was minder lang dan gepland en ik had m'n ticket dus in no-time in de pocket. Het opstapperron was ook nog eens vlakbij. Erg blij dat het allemaal zo vlot verliep natuurlijk, maar had 1 nadeel: moest ineens dik een uur wachten op de bus. Er zijn ergere dingen. Liever wachttijd, dan dat er vanalles mis gaat.
't Wachten viel uiteindelijk best mee, weet me altijd goed te vermaken met mensen kijken en daar waren er genoeg van!
De bus waar ik uiteindelijk mocht instappen, was superdeluxe en daat betekende dus ook een werkende airco! We zouden er 5 uurtjes over doen, maar dat werden er 6,5. We vertrokken te laat en hadden file. Ik had geen haast!
We reden de hele weg langs de kust en dat maakte het een bijzonder mooie route. Links de zee met prachtige baaien en pittoreske stadjes. Rechts bergen met oerwoud. Had ik me voorgenomen om lekker te gaan lezen: ik heb uiteindelijk de hele reis uit het raam gestaard. Oke, een 1 dutje gedaan.
Gezien de route die we namen werd ik behoorlijk enthousiast over de eindbestemming en zat in m'n hoofd al een dag bij te boeken, misschien zelfs 2. Langzaam veranderde de omgeving echter. Steeds meer bebouwing en schreeuwende reclameborden, steeds meer mensen en steeds meer bordjes met praia hier en praia daar (praia = strand)... oh oh...
En inderdaad: welkom in Ubatuba. Moest er wel om lachen toen ik uitstapte. Ik was in het Lloret de Mar van Brazilie! Surfshops, snackbars en souvenirs en heel veel badgasten! Maar wel met de braziliaanse schwung en dus heeft het echt wel wat... M'n voornemen om hier wat nature hikes te doen, heb ik maar snel geschrapt. Dit wordt een dagje strand! Maar eerst naar de pousada (b&b/ motel) om die zware rugtas kwijt te kunnen.
Ik had het op maps opgezocht en wist dat het niet al te ver was, op loopafstand van het busstation. Ik had de route opgeschreven en liep dan ook vlotjes naar m'n bestemming. Daar was helaas geen pousada. Sterker nog: niemand kende de straat waar ik moest zijn... Toch jammer.
Ik dus maar terug naar het busstation en daar aan een taxichauffeur gevraagd. Die wist het in eerste instantie ook niet, maar na heel wat navragen en opzoeken waren ze eruit. Het was twee stadjes verder (wel de gemeente ubatuba, niet t stadje zelf)... Ik was de rugzak zat en ben ingestapt. Een taxiritje van 60 reais (20 euro)! Au, da's duur. Maar t was dan ook een half uur rijden.
M'n eerste kennismaking met de pousada was enigszins teleurstellend. Dat kon eigenlijk ook niet anders en wel om drie redenen: 1. Ik kan slecht tegen verandering en alles wat dus anders is dan wat ik ken is bij voorbaat stom. Remedie is niet heel moeilijk: even me een uurtje om te settelen en dan komt het wel goed. 2. De kamer bij Evandro was behoorlijk ideaal. an is al het andere toch al minder. 3. Ik zoek de pousada's en hostels die ik boek uit op engelssprekende hosts. Dan kan ik die als eeen soort vertaalservice gebruiken en om wat makkelijker te socializen. Deze host sprak geen engels. Boefjes.
Maar de gast van kamer 2 sprak wel engels en daarmee was een basis commicatie opgezet. Daarnaast hebben we google translate en daarmee komen we ook best een eindje.
Een uurtje acclimatiseren later, voelde ik me dus best weer ok en lag ik heerlijk in de hangmat bij te komen van de busreis.
Het onweer van die avond was meer een geluk dan gedacht: de airco doet het niet op de kamer. Maar een afgekoelde lucht maakte het prima om te slapen. Blijkbaar was het voor de begrippen hier zover afgekoeld dat ik een deken nodig had, want die kwam de mevrouw me bezorgd brengen. Lief, maar met dik twintig graden, had ik die niet nodig.
De volgende ochtend een heerlijk ontbijtje op en nog wat regeldingen voor de komende etappe geregeld. De meneer van de pousada kwam me nog vragen of alles goed was (met behulp van de tolk van kamer 2) en hoe ik morgen verder ging. Toen hij hoorde dat ik de bus naar Sao Paulo nam, bood hij aan om me te brengen. Da's lief! Vooral ook omdat ik al om 6 uur 's ochtends daar moet zijn en ik anders weer zon dure taxi moest bestellen!
Fijn hoor, ook weer geregeld.
Tijd voor m'n dagje strtand.
Het feit dat ik nu zo'n 25 kilometer ten zuiden van het centrum zit, maakt dat het allerergste strand achter me ligt. Sterker nog: er waren maar een paar mensen op het strand. En dat terwijl het toch een prima strand is (al hebben ze hier natuurlijk geen gebrek aan stranden). Heb hier vandaag een paar uurtjes rondgewandeld en gepootjebaad. Heerlijk relaxen dus... de gedachten aan Lloret waren al snel vervlogen. Op een van de wandelingetjes ook een riviertje gevonden, waar het er ook behoorlijk paradijselijk uitzag. Hier een tijd doorgebracht, want heel veel vogels te zien: honingzuigers (hoera, m'n eerste in het wild), ijsvogel en nog veel meer waar ik de namen niet van weet, maar die wel erg mooi waren om te zien. Ook nog een krabje opgejaagd, maar die wilde niet stilzitten voor een foto. Zo flauw.
Een aantal kinderen had een aangespoelde stingray gevonden, dus dat was ook best cool om te zien! 't Was niet de grootste, maar toch best bijzonder.
Daarna nog naar de supermarkt geweest voor wat boodschappen voor morgen (toch fijn dat ie op zondag open was: had ik even geen rekening mee gehouden).
Nu zit ik weer voor m'n kamer te genieten van de schadus. Gee storm te zien, dus ik vrees een wat warmere nacht dan gisteren...
Morgen 12 uur in de bus om via Sao Paulo naar Curitiba te komen. Heb er al zin in!
Gisteren dus aangekomen hier in Ubatuba. Dat begon met afscheid nemen van Evandro, waar ik had gelogeerd. Die was zo vriendelijk om een taxi voor me te bellen en de chauffeur meteen de nodige instructies mee te geven. Geen idee wat hij allemaal had gezegd, maar het werkte in ieder geval prima, want zonder gedoe en erg op tijd op het busstation aangekomen. De verwachtte lange rij was minder lang dan gepland en ik had m'n ticket dus in no-time in de pocket. Het opstapperron was ook nog eens vlakbij. Erg blij dat het allemaal zo vlot verliep natuurlijk, maar had 1 nadeel: moest ineens dik een uur wachten op de bus. Er zijn ergere dingen. Liever wachttijd, dan dat er vanalles mis gaat.
't Wachten viel uiteindelijk best mee, weet me altijd goed te vermaken met mensen kijken en daar waren er genoeg van!
De bus waar ik uiteindelijk mocht instappen, was superdeluxe en daat betekende dus ook een werkende airco! We zouden er 5 uurtjes over doen, maar dat werden er 6,5. We vertrokken te laat en hadden file. Ik had geen haast!
We reden de hele weg langs de kust en dat maakte het een bijzonder mooie route. Links de zee met prachtige baaien en pittoreske stadjes. Rechts bergen met oerwoud. Had ik me voorgenomen om lekker te gaan lezen: ik heb uiteindelijk de hele reis uit het raam gestaard. Oke, een 1 dutje gedaan.
Gezien de route die we namen werd ik behoorlijk enthousiast over de eindbestemming en zat in m'n hoofd al een dag bij te boeken, misschien zelfs 2. Langzaam veranderde de omgeving echter. Steeds meer bebouwing en schreeuwende reclameborden, steeds meer mensen en steeds meer bordjes met praia hier en praia daar (praia = strand)... oh oh...
En inderdaad: welkom in Ubatuba. Moest er wel om lachen toen ik uitstapte. Ik was in het Lloret de Mar van Brazilie! Surfshops, snackbars en souvenirs en heel veel badgasten! Maar wel met de braziliaanse schwung en dus heeft het echt wel wat... M'n voornemen om hier wat nature hikes te doen, heb ik maar snel geschrapt. Dit wordt een dagje strand! Maar eerst naar de pousada (b&b/ motel) om die zware rugtas kwijt te kunnen.
Ik had het op maps opgezocht en wist dat het niet al te ver was, op loopafstand van het busstation. Ik had de route opgeschreven en liep dan ook vlotjes naar m'n bestemming. Daar was helaas geen pousada. Sterker nog: niemand kende de straat waar ik moest zijn... Toch jammer.
Ik dus maar terug naar het busstation en daar aan een taxichauffeur gevraagd. Die wist het in eerste instantie ook niet, maar na heel wat navragen en opzoeken waren ze eruit. Het was twee stadjes verder (wel de gemeente ubatuba, niet t stadje zelf)... Ik was de rugzak zat en ben ingestapt. Een taxiritje van 60 reais (20 euro)! Au, da's duur. Maar t was dan ook een half uur rijden.
M'n eerste kennismaking met de pousada was enigszins teleurstellend. Dat kon eigenlijk ook niet anders en wel om drie redenen: 1. Ik kan slecht tegen verandering en alles wat dus anders is dan wat ik ken is bij voorbaat stom. Remedie is niet heel moeilijk: even me een uurtje om te settelen en dan komt het wel goed. 2. De kamer bij Evandro was behoorlijk ideaal. an is al het andere toch al minder. 3. Ik zoek de pousada's en hostels die ik boek uit op engelssprekende hosts. Dan kan ik die als eeen soort vertaalservice gebruiken en om wat makkelijker te socializen. Deze host sprak geen engels. Boefjes.
Maar de gast van kamer 2 sprak wel engels en daarmee was een basis commicatie opgezet. Daarnaast hebben we google translate en daarmee komen we ook best een eindje.
Een uurtje acclimatiseren later, voelde ik me dus best weer ok en lag ik heerlijk in de hangmat bij te komen van de busreis.
Het onweer van die avond was meer een geluk dan gedacht: de airco doet het niet op de kamer. Maar een afgekoelde lucht maakte het prima om te slapen. Blijkbaar was het voor de begrippen hier zover afgekoeld dat ik een deken nodig had, want die kwam de mevrouw me bezorgd brengen. Lief, maar met dik twintig graden, had ik die niet nodig.
De volgende ochtend een heerlijk ontbijtje op en nog wat regeldingen voor de komende etappe geregeld. De meneer van de pousada kwam me nog vragen of alles goed was (met behulp van de tolk van kamer 2) en hoe ik morgen verder ging. Toen hij hoorde dat ik de bus naar Sao Paulo nam, bood hij aan om me te brengen. Da's lief! Vooral ook omdat ik al om 6 uur 's ochtends daar moet zijn en ik anders weer zon dure taxi moest bestellen!
Fijn hoor, ook weer geregeld.
Tijd voor m'n dagje strtand.
Het feit dat ik nu zo'n 25 kilometer ten zuiden van het centrum zit, maakt dat het allerergste strand achter me ligt. Sterker nog: er waren maar een paar mensen op het strand. En dat terwijl het toch een prima strand is (al hebben ze hier natuurlijk geen gebrek aan stranden). Heb hier vandaag een paar uurtjes rondgewandeld en gepootjebaad. Heerlijk relaxen dus... de gedachten aan Lloret waren al snel vervlogen. Op een van de wandelingetjes ook een riviertje gevonden, waar het er ook behoorlijk paradijselijk uitzag. Hier een tijd doorgebracht, want heel veel vogels te zien: honingzuigers (hoera, m'n eerste in het wild), ijsvogel en nog veel meer waar ik de namen niet van weet, maar die wel erg mooi waren om te zien. Ook nog een krabje opgejaagd, maar die wilde niet stilzitten voor een foto. Zo flauw.
Een aantal kinderen had een aangespoelde stingray gevonden, dus dat was ook best cool om te zien! 't Was niet de grootste, maar toch best bijzonder.
Daarna nog naar de supermarkt geweest voor wat boodschappen voor morgen (toch fijn dat ie op zondag open was: had ik even geen rekening mee gehouden).
Nu zit ik weer voor m'n kamer te genieten van de schadus. Gee storm te zien, dus ik vrees een wat warmere nacht dan gisteren...
Morgen 12 uur in de bus om via Sao Paulo naar Curitiba te komen. Heb er al zin in!
-
19 Januari 2014 - 20:54
Maartje:
Wouw helemaal te gek om te zien. wat een mooie plaatjes. Fijn om te horen, dat het goed gaat. -
19 Januari 2014 - 20:55
Maartje:
Zie je dat er zoveel op je blog wordt gekeken! Leuk he!! liefs je zusie -
19 Januari 2014 - 21:15
Gerda:
Ziet er fijn uit. Vanmorgen ben ik een stuk dichterbij je. Maar wel ongeveer veertig graden kouder. Ach ja, verschil moet er zijn. Xx -
19 Januari 2014 - 21:49
Erik:
Niet slecht allemaal. Zullen we de rest van de tijd ruilen. geniet ervan. Groet -
19 Januari 2014 - 23:04
Fia:
Wat een mooie busrit was het en je laat weer mooie moment opnames zien.
Blij dat het wifi gebeuren weer werkt.
Goeie reis morgen ,veel liefs -
21 Januari 2014 - 15:38
Jolanda Wrobel:
Ha die Xander. Lees vandaag al je geschreven verslagen pas. Weet niet waarom ik ze over het hoofd heb gezien of niet ontvangen. Ik herinner me nog ons gesprek over je gedachten en verwachtingen over alleen reizen in Brazil. Volgens mij valt de realiteit reuze positief mee. Fijn voor je. Lekker genieten. ik heb een bewogen tijd achter de rug. Op kerstavond is er brand uitgebroken bij mijn vrienin Liesbet. Je hebt haar die maandag ontmoet. Gelukkig is haar niets overkomen, maar haar hele woning is onwoonbaar en al haar spullen weg.
Crisisopvang heeft ervoor gezorgd dat haar euthanesiewens sneller is uitgevoerd. je je leest het goed. Afgelopen vrijdag was de crematie. Zondag13 januari is ze uit dit leven gestapt. Als ik het opschrijf besef ik weer hoe bizar snel dit allemaal is gebeurd.
We hebben op een ontroerende manier van haar afscheid genomen. Moet er rust en vree mee hebben.
Niet fijn om dit nieuws zo aan je te moeten schrijven.
Heb veel plezier en geniet van alles wat je nog mee gaat maken
Dikke zoenen Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
