Ocelot!!!

Vandaag in alle vroegte opgepikt door het busje van REGUA (Reserva Ecologica Guapiacu) en naar het reservaat gereden. Regua is een reservaat dat door een Brit wordt gerund. Hij heeft land gekocht dat ooit regenwoud was, maar door boeren tot grasland was gereduceerd. Daar heeft hij met veel geduld bomen en planten geplant, tot het nu weer een beetje op Atlantlisch Regenwoud lijkt.
Dat dit wel klopt blijkt wel uit het feit dat ik na anderhalf uur wandelen de vondst van de eeuw heb gedaan. Jaloezie en nijd, verwonderering en ongeloof, maar toch ik heb 'm gezien, met eigen ogen: de ocelot.
De eigenaar heeft het beest in geen dertig jaar gezien, de rest uberhaupt alleen maar sporen en geruchten, maar deze vent, uw aller Xander heeft 'm in z'n vizier gehad. Oja: een ocelot is een katachtige die que grootte tussen een jaguar en een huiskat in zit, maar gelukkig meer op een jaguar lijkt, want anders is het toch een beetje of je naar de kat van de buren kijkt.
De ocelot is alleen in de nacht actief en jaagt op vogels en ander klein spul. Overdag verschuilt hij zich in bomen in dicht begroeid terrein. Dat is dan ook waar ik 'm vond. Ik geef toe, eigenlijk was het niet ik die het beest vond, maar waren het de marmosets. Dat zijn die kleine aapje die ik ook op de eerste dag van m'n reis had gezien. Het waren deze aapjes die m'n aandacht trokken, omdat ze zo'n kabaal maakten. Ik acht dat het kwam omdat ik daar liep, maar dat was dus niet zo: de ocelot had mij ook gezien, blijkbaar gedacht dat z'n kansen op een apenmaaltijd nu wel verkeken was en besloot uit de boom te springen en de dichte vegetatie in te vluchten. Als de kat niet had bedacht te moeten vluchten had ik 'm waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Hoedanook: ik ben erg blij!
De anderen die ik het vertelden reageerden blij verrast tot ongelovig. I don't care. Ik zag wat ik zag!
Deze trip naar Regua kan dus niet meer stuk. Al hebben ze dat nog wel geprobeerd, doordat m'n gids niet beschikbaar bleek. Is inmiddels opgelost en ik heb morgen weer een privegids, maar voor de prijs van een groepsgids. Hoera!
Verder mag ik niet vergeten om Bridgit en ehhh... haar man te noemen: superbritten en lekker fanatiek in vogels kijken (dat zijn ze hier trouwens allemaal. Geen grappen over vogels (n dat maakt natuurlijk dat ik er meteen twintig in m'n hoofd heb)). Daarnaast is ze lekker direct, bemoeit zich met alles, praat veel, maar is oprecht geinteresseerd in iedereen. Heerlijk mens. Haar man (hoe heet ie ook alweer) is een voormalige dermatoloog en weet superinteressant te vertellen. Bijzondere en warme mensen dus, waarvan ik erg geniet. Ze reizen al een aantal maanden door midden en zuidamerika en kunnen me dus veel vertellen over de vogels hier. Erg fijn.
Daarnaast is er Camilla die hier als vrijwilliger werkt en alles hier in de lodge regelt. Jong ding nog, bulgaars oorspronkelijk, maar heeft in Parijs, Amsterdam en Seattle gewoond en is ook een bijzoner mens om om je heen te hebben. Een stuk bescheidener dan Bridget, maar minstens zo wilskrachtig, wat prachtige situaties oplevert (Bridget, van in de 70 die zich (terecht) terecht gewezen voelt door Camilla). En de husband en ik stil genietend van het spectakel. Ik was wat teleurgesteld dat m'n avondexcursie niet doorging, maar met deze mensen om me heen is dattoch niet zo'n probleem.
Vogelaars zijn toch bijzondere types, dus er zijn nog wel een paar types die hier bijzonder zijn, maar daar vertel ik wel over als ik weer thuis ben.
De foto's geven een beetje een indruk van hoe het hier is, morgen dus de 'echte' excursie, dus hopelijk ook meer mooie plaatjes...