Gesprekken of niet
Door: Xander
Blijf op de hoogte en volg Xander
21 Januari 2014 | Brazilië, Curitiba
Voor ik de reis van vandaag beschrijf, wil ik een nieuw fenomeen beschrijven. Ik zal niet de uitvinder zijn, maar het scheelt niet alles. Het google-translate-gesprek. Hoe gaat dat in zijn werk? Eerst heb je wel een klik met iemand. Als me iets in de week dat ik nu alleen op reis ben, duidelijk is geworden, dan is het wel dat je meteen door hebt of je een klik hebt met iemand of niet. Of je elkaar nu verstaat of niet. Ik had het met Evandro, waar ik de kamer huurde, de gids bij de tour door het centrum van Rio en met de conductrice van de bus die me naar de Christo Redentor zou brengen. En dus ook met de man van de pousada. Hij deed me een beetje aan m'n vader denken, dus al snel goed. Hij had een hondje bij hem rondhangen met de meest briljante naam ooit: Paprika! En nou was mijn vader ook een hondenman, dus de klik was er al snel. Omdat deze man in tegenstelling tot mijn vader alleen maar portugees sprak, hadden we een drempel in de communicatie. Eerst begonnen we met gewoon te zeggen wat we wilden: hij in het portugees, ik in het nederlands. Veel gebaren erbij en we hadden een rudimentair gesprek. Maar op gegeven moment komt er een punt waarop er een vraag is waar je antwoord op wil. En dan heb je een tablet, een google translate en een wifi-verbinding. En gebroederlijk zaten we naast elkaar, met om de beurt de tablet op schoot een gesprek te hebben over taal, schoonheid en andere belangrijke dingen in het leven. Kortom een onverwacht mooi moment op deze reis!
Het was ook deze man die me de volgende dag naar de bus zou brengen, dus dat voelde meteen een stuk vertrouwder.
Om half zes was ik opgestaan, want Karlos had het ontbijt om 6 uur voor me klaargezet. Normalerwijze start het ontbijt om half negen. en dat hij nu dus alles had klaargezet (en niet alleen een kop koffie had gezet) vond ik best een eer.
Hij bracht me naar het station. Hij wachtte tot de bus er was en gaf de buschauffeur de opdracht om goed op me te letten, omdat ik geen woord portugees spreek. Werkelijk waar, mijn vertrouwen in de mensheid is met sprongen gegstegen en deze man vergeet ik niet snel!
Maar afscheid moet genomen worden en om half 8 vertrok de bus. 13 uur later kwam ik aan in Curituba, waar ik nu dus ben. Die 13 uur heb ik vooral in de bus gezeten. Beetje geslapen, beetje uit het raam gestaard. De buurman van de bus van Ubatuba naar Sao Paulo was nog wel ok. Paar zinnen mee uitgewisseld. Prima knul. De buurman in de bus van SP naar Curitiba was een stuk norser en helaas niet gesproken...
Ik heb dus niets van Soa Paulo mee gekregen dan wat ik vanuit de bus kon zien: groot! Maar karakterloos. Veel, heel veel wolkenkrabbers en flats en dat verspreid over een enorme oppervlakte, maar niet het karakter dan een stad als Rio wel heeft.
Maar goed, een conclusie gebaseerd op de ervaringen op het busstation (goed georganiseerd: zie foto) en wat ik vanuit het busraampje kon zien, dus niet helemaal betrouwbaar of gefundeerd.
Om een kleine indruk te geven van de reis, wederom met met prachtige uitzichten, panorama's en hoe je het ook wilt noemen, een filmpje bijgevoegd (als het lukt), dat net zo saai is als 13 uur in de bus zitten.
Morgen de stad verkenne,n, want toen ik hier aan kwam was het al donker...
Het was ook deze man die me de volgende dag naar de bus zou brengen, dus dat voelde meteen een stuk vertrouwder.
Om half zes was ik opgestaan, want Karlos had het ontbijt om 6 uur voor me klaargezet. Normalerwijze start het ontbijt om half negen. en dat hij nu dus alles had klaargezet (en niet alleen een kop koffie had gezet) vond ik best een eer.
Hij bracht me naar het station. Hij wachtte tot de bus er was en gaf de buschauffeur de opdracht om goed op me te letten, omdat ik geen woord portugees spreek. Werkelijk waar, mijn vertrouwen in de mensheid is met sprongen gegstegen en deze man vergeet ik niet snel!
Maar afscheid moet genomen worden en om half 8 vertrok de bus. 13 uur later kwam ik aan in Curituba, waar ik nu dus ben. Die 13 uur heb ik vooral in de bus gezeten. Beetje geslapen, beetje uit het raam gestaard. De buurman van de bus van Ubatuba naar Sao Paulo was nog wel ok. Paar zinnen mee uitgewisseld. Prima knul. De buurman in de bus van SP naar Curitiba was een stuk norser en helaas niet gesproken...
Ik heb dus niets van Soa Paulo mee gekregen dan wat ik vanuit de bus kon zien: groot! Maar karakterloos. Veel, heel veel wolkenkrabbers en flats en dat verspreid over een enorme oppervlakte, maar niet het karakter dan een stad als Rio wel heeft.
Maar goed, een conclusie gebaseerd op de ervaringen op het busstation (goed georganiseerd: zie foto) en wat ik vanuit het busraampje kon zien, dus niet helemaal betrouwbaar of gefundeerd.
Om een kleine indruk te geven van de reis, wederom met met prachtige uitzichten, panorama's en hoe je het ook wilt noemen, een filmpje bijgevoegd (als het lukt), dat net zo saai is als 13 uur in de bus zitten.
Morgen de stad verkenne,n, want toen ik hier aan kwam was het al donker...
-
21 Januari 2014 - 04:04
Gerda:
Ha Xan, ben nu ook in het Amerikaanse deel van de wereld aangeland maar bij mij ligt er sneeuw. Maar wel een fijne kamer met een achterlijk groot bed met zes kussens.
Waar ik nu in ga slapen. Welterusten.xx -
21 Januari 2014 - 09:48
Fia:
Je beschrijft wel een bijzondere communicatie vooral die met Karlos.
Ik hoop dat je meer van dat soort gesprekken kunt doorgeven, scheelt natuurlijk dat de man je aan Loet deed denken.
Ik heb de laatste balkenbrij gebakken die jij gemaakt hebt,diepvries komt alleen niet de kwaliteit ten goede,ging wat plakken en kruimelen,bakte wel heerlijk krokant.
Kun je trouwens nagaan hoe de temperatuur hier is want dat eet je niet als het warm is.
We mogen niet mopperen over het weer hier wat somber maar niet echt bitter koud.
Gerda ook een fijne reis .
Ik blijf die foto's erg mooi vinden alleen het filmpje heb ik niet kunnen ontdekken maar dat schreef je al.
Een goede tijd in Sao Paulo de stad waar Friedy en Jan 16 jaar hebben gewoond en in de 90er jaren nog eens vijf jaar in zo'n grote flat die jij beschreef.
Zij vonden Rio een mooiere stad , geniet maar van je omgeving.
Heel veel liefs mam
-
21 Januari 2014 - 15:57
Maartje:
Ik lees heel graag je verhalen. wat beschrijf je alles super leuk:-)
Elke dag snel even kijken.
Ik ga morgen boodschapjes doen voor mijn verjaardag. En taartjes bakken.
Als je terug komt heb je een taartje tegoed! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
